Koşturmaca içerisinde geçen bir hayatı yaşadıktan sonra, ölüm sonrası ben, sözü ürkütüyor insanı. Bir anda çıkıyor ruhumun bedenimden. Sonrasında gökyüzüne doğru bir gidişat başlıyor. Sanırım dini kitaplarda hep okuduğumuz şeyler gerçek oluyor. Evet, şimdi fark ediyorum neler olduğunu. Çünkü yıllarca kitaplarda okumuştum bu anları. Serüveni biliyorum ezcümle.
İnsanın neler hissettiğini merak ediyorum o an. Gerçi hep meraklı olmaya gayret ettim dünya yaşamımda. Çünkü insanın bir şeyleri var edebilmesi için merak duygusu şarttır. Aksi durumda meraksız bir şekilde yaşayınca çok daha heyecan duymuyor. Ardından gelenlerin hiçbir manası da olmuyor. Ne yıkıcı bir an ne de yaratıcı bir his cereyan eder insanda. Şimdi ki merakım ise sanırım en üst düzeyde.
Cenazemin Huzurunda Sen
Kapalı bir kutu içerisinde harekete başlıyorum. İnsanların seslerini duymam güç. Ancak bir kulak verince geliyor inlemeler. Fark ediyorum ki bir mezarlıkta bulunuyoruz. Fark ediyorum ki yağmur yağıyor damla damla. Keşke baharda olmasaymış bu ölüm diyorum içimden. Gerçi artık içimden başkası kalmadı ya, neyse! Tabut içerisinde bir insanın hareketleri manasız. Ruhundan konuşmanın keyfi ise çok manalı. Arapça sözler iniyor kulağıma şimdi de. Seslerden anladığım kadarıyla çok da kalabalık değil cenazem. Üç ya da beş veya on kişi ya vardır ya da yoktur. Ancak yine de samimiyetin gücüne inanmanın huzurunu yaşıyorum. Devasa bir kalabalık olup da en arka köşede fiskos konuşan insanları görmek üzerdi beni. Durduk yere ölüm sonrası ben yine başlardı ağlamaya. Hayır, artık ağlamanın olmamasıdır tek temennim. Ayrıca buna da ağlamak yakışmaz bana.
Ölüm Sonrası Ben Yükseliyor
Bir anda sallantı başlıyor ve sesler duyuyorum. Ardından bir iniş gerçekleştirdim galiba. Üzerime gelen toprakları hissediyorum parça parça. Giderek kaybolan bir gemi gibiyim okyanusun tam ortasında. Bununla birlikte seslerin uzaklaşma hali başlıyor şimdi. Geri gelmeyeceklerini düşünmenin karamsarlığı kaplıyor beni. Acaba bir kez daha gelirler mi ya da seslerini duyar mıyım? Ancak yine de perdenin kapanışını andırıyor bu ölüm. Sonrasında ölüm sonrası ben yükseliyorum. Bir ışığın altında olmanın mutluluğu var içimde. Meçhul bir yere doğru gidiyorum tek başıma. Hayatımda hiç olmadığım kadar yalnızım. Bir bilinmez rüyanın içerisinde dolaşıyorum. Sonrasını ise yazmama izin vermiyorlar buradakiler. Artık öğrenemeyeceksin neler olduğunu. Ancak üzülme diyorum sana yine. Çünkü merak… merak etmenin mutluluğunu duyacaksın şimdi.