Çok güleryüzlü olmanın en büyük olumsuzluklarını yaşayınca kork benden ey sevgilim demek geliyor içimden. Çünkü yüzüme anlamsız bakışlar atmasına dayanamıyorum. Hiçbir şekilde korku ve endişe hissetmeden benimle konuşmasını istemiyorum. Biraz korkunun zarar getirmeyeceğine inancım yüksek. Gerçi sadece sevgilim için istemiyorum bunu. Bana bakan herkesin biraz korku duymasını talep ediyorum. Hele göz göze geldiğimiz anda bunu en derin noktasına kadar yaşamasını istiyorum. Bir insandan korkmanın bedeli nedir ki? Neden korkusuz olmanın önemi fazla ki? Neden korkmuyor benden bu amaçsız insanlar sürüsü ki?
Nasıl Korkar Ki İnsan!
Evet, toparlanıp düşünmeye devam ediyorum odamın bir köşesinde. İnsanların ve özellikle sevgilimin benden nasıl korkacağını hayal ediyorum. Korkması gerektiğine dair düşüncelerim tam. Çünkü korku olmayınca davranışları da değişiyor insanın. Korkmadığın insanın fikirlerini önem vermiyorsun. Söylediği sözlerin etkisi daha sınırlı oluyor. Ayrıca bir sempatik durum olması da tamamen bitiriyor beni. Ne de olsa bir tepkisi olmaz, düşüncesine sahipken benimle konuşmalarını reddediyorum. Bunun önüne set çekmenin artık gerekli olduğuna iman ediyorum. Hep tebessüm ederek insanların algısını değiştirmenin pişmanlığını yaşıyorum. Güleç bir yüzün ne kadar zarar getirdiğini içimde hissediyorum.
Kork Benden İsyanı
İyilik yapanların bir gün unutulacağı gerçeğiyle gecenin bu saatinde yüzleşiyorum. Elimden bir şey gelmeden kaybediyorum sevdiklerimi. Benden korkmadıkları için onları yitiriyorum. Hiçbir anlam ifade etmiyorum onlar için. Bununla birlikte kork benden ey sevgilim demeyi de beceremiyorum. Cılız bir ses tonu bile olmuyor. Çünkü kendime baktığımda korkacak bir durumun olmadığını fark ediyorum. Bunun anlamsız olabileceği fikri aklıma gelince de ürperiyorum. Neden ki bu kadar öfke ve sinir diye sormaya başlıyorum. Eyvah, sorular peş peşe geliyor düşünceler havuzundan. Ancak ben hepsine cevap bulamıyorum. Bulamamakla kalmayıp kendime yenilmeyi beceriyorum. Kimsesiz bir odanın tam ortasında kendi düşüncelerime boyun eğiyorum. Bir daha hiç konuşmamak üzere susuyorum. Bedenimi kork benden ey sevgilim! Nidalarına teslim edemeden kaybediyorum.