İyiyim cevabını aslında ne kadar çok kolay veriyoruz insanlara. Hemen her gün bu kelimeyi kullanıyorsunuz, biliyorum. Çünkü çok zeki biriyim diyecek halim yok. Sadece daha fazlasını merak etmesinler diye yapıyorsunuz bunu, fark ediyorum. En hızlı yoldan kaçmak aslında sorulardan. Arkasında bir soru daha gelmesin diye yapmıyor muyuz hepimiz. Yoksa neremiz iyi, Allah aşkına! Bombaların çocukları öldürdüğü bir dünyada yaşamanın neresi iyi? Birkaç hırsız yüzünden milyonlarca insanın hayatının çöp olması mı iyi olan? Birkaç deli yüzünden çıkan savaşların getirdiği açlık varken mi iyi olacağız yoksa? Neden beni meşgul ediyor bu sorular? Hep bunları düşünmek istemiyorum. Hep bunlarla vakit kaybederek güzellikleri görememek korkutuyor beni. Ancak güzellik yok mu diyorsun. Hiç mi yok diyesim geliyor karşılık olarak. Bununla birlikte kafamda yine cevapları korkunç gelen sorular…
İyiyim Diyerek Başlıyor Hepsi
Sana karşı dürüst olmanın ağırlığı var üzerimde. Bundan dolayı her zaman iyiyim, diyemiyorum. Hemen başlıyorum anlatmaya aslında olanları. Evet, bunları da bil diye demiyorum. Sadece biraz daha iyi olmanın amacı içerisindeyim. Senin daha iyi olman ya da güzel düşünmen ise zerre umurumda değil. Ayrıca bunu düşünecek durumda da değilim. Bununla birlikte kendime bakıyorum ben. Biraz bencilce bulabilirsin bu durumu. Ancak yine de saklamıyorum senden işte. Kendimi iyi hale getirmenin arayışındayım. Herkesin nasıl bu kadar kolay iyiyim dediğini merak ediyorum. Onlar gibi olmanın getireceği güzellikleri hayal ediyorum. Çok daha mutlu olmanın rüyasını kuruyorum gece herkes uyurken. Sonrasında bir kabus karşılıyor beni. Ellerimden tavana asan ve kırbaç sesleri… İrkiliyorum bir anda ve bağırmak geliyor içimden. Ancak bunu da başaramıyorum. Zaten başarılarım çok fazla değildir diye düşünüyorum. Acınası bir dünya hayatında bu düzeni kabul edemiyorum.
Düşüncelerin Belirsizliği
Bir roman kahramanı olmanın ne demek olduğunu düşünüyorum sensiz. Böyle bir başarı için hayatını feda etmenin mutluluğu var onlarda. Daha asil bir duruş ve karizmatik tavırları etkiliyor beni. İnsanları mutlu etmenin tarifsiz sevinci olsun yüzümde. Sonrasında da hep sevsin insanlar beni. Ardından beni de mutlu etmek için her yolu denesinler. Onların karşısında iyiyim demek yerine sorunlarımı anlatsam. Ancak benim neden iyi olmadığımı merak edip çözmeye çalışsalar. Çok mu yüksek beklentim acaba. Bunu düşünmeye başlarsam eğer günlerim mutlu geçmez. Biliyorum, ve devam edemiyorum hayatıma. Karanlıkları perde gibi kullanmanın zalimlik olmadığı bu hayatın dar koridorlarında sıkışıyorum. Nefes almak mı? Belki başka bir bahara.