Tükenmek bilmeyen arzular ve insanoğlu dünyası istekleri devam ediyor. Hiçbir şeyin sonu olmayacak gibi yaşayarak ilerliyoruz sona doğru. Evet, bir son var. Belki de bazılarımız için çok daha yakındır bu son. Ancak yine de umursamadan yaşıyoruz bu hayatı. İşte, en çok korkutucu olan durum da bu değil mi zaten? Bir grup insanın tek sıra halinde yürüdüğünü varsayalım. Belli bir çizgiyi geçince düşüyor bu insanların yerin altına.
Her ne kadar fark etsek de bunu uzaktan baktığımızda yine de devam ediyoruz yürümeye. Hem de ileriye bakarak yapmıyoruz bunu. Sağımıza ya da solumuza bakarak gülerek sürüyor yolculuğumuz. Halbuki karşıya baksak ve görsek önümüzdekilerin düştüğünü acaba ne hissederiz? Neden düşüyorlar acaba bunlar diye sorma ihtiyacı duyar mıyız ki? Çok da emin değilim bundan aslında. Yine de yürümenin ritmine kaptırırız gibi kendimizi.
Kendine Bu Soruyu Sor!
Bir anda düşerek kaybolan insanların durumu da nasıl? Arkaya bakarak sakın gelmeyin, diye bağırmak istemişler midir sizce? Gelirken hiçbir şeyiniz olmayacak gibi bir cümle etmişler midir son fırsatta? Bunları yaptıklarını da zannetmiyorum ama olsun. Bir hınçla almaya devam ediyoruz ve tüketiyoruz her bir enerjiyi. En başta da kendimizi ve buna rağmen hep suçlanan başkaları oluyor. Hayatın aslında zor olmadığını hepimiz biliyoruz. Sadece bunu itiraf etmenin zorluğu var üzerimizde. Bunca şeye değer mi? Bu kadar zor durumların altına girmenin anlamı var mıydı cidden? Böyle yaşamak zorunda mıydım diye kendine sor lütfen. Eğer cesaretin ve bir nebze de olsa gücün varsa tabi… Sonrasında bir kez daha düşün güzel olmayan hayatını. Çünkü başarısız olduğunu zannediyorsun ve hep daha fazlasını alınca işe yaradığını kabul edeceksin. Ancak hep daha fazlasını talep edince elimize ne geçecek? Niye bu sorunun cevabını vermek o kadar da kolay gelmiyor ki? İşte, insanoğlu istekleri dünyası kavramı buradan çıkıyor. Gerçekleşme ya da gerçekleşmeme durumlarına bakılmaksızın bir istekler dünyasına dönüşüyor evren.
İnsanoğlu İstekleri Dünyası Son Buluyor
Her alanda bu isteklerin karşılığını alıyoruz. Bazen çok daha sert oluyor hayata. Hatta kendi sevdiğimiz insanları bile incitiyor, kırıyoruz. Ardından ne yapsak diye boş boş düşünürken pişmanlık yaşıyoruz. Ancak hepsi için artık çok geç. Çünkü artık çizgiye birkaç adım kaldığını fark ediyoruz. Peki, ne zaman bitecek sence? Neden insanoğlu istekleri dünyası senin için başka bir anlama gelmesin ki?