Her uyanma sürecim bir ağrıyı işaret ediyor ama eczaneler ilaç bulamıyor bana. Bu seferki ağrı sanırım merhametle ilgili. Bugün aslında dışarıya çıkmaya karar verdim. Hemen, her gün çıkmıyor musun zaten diye sormayın lütfen. Bugün, gerçekten benim kararımla çıkacağım dışarıya. Yani, ben istemesem dışarıya çıkmam gerekmiyor. Bu, çok büyük bir güç değil mi sizce de? Evet, benim isteğim bu yönde olduğu için dışarıya çıkacağım. Bu kadar güçlü hissetmemiştim hiç. Söylerken bile heyecanlanıyor insan. Peki, dışarıda ne yapacağım ki? İşte, henüz bunu düşünmemişti. Daha o konuya gelmemiştim yani sizin anlayacağınız. Adım adım ilerlemenin çok daha iyi olacağını düşünüyorum. Biraz fazla küçük adımlar ama olsun, böylesi belki de daha iyidir.
Özgür İrademin Kararları
Kahveyi karıştırırken ki hiç sevmem aslında, pencereden dışarıyı seyretmenin acısını duyuyorum. Yalnızca insanların bunu içerken neler düşünebileceğini öğrenmek istiyorum. Bir pencere köşesinden dışarıyı seyretmek sizce de acı değil mi? Çoğu kişi için aslında bir güzelliktir bu durum. Ancak benim öyle zannetmem pek de mümkün görünmüyor. Bununla birlikte insanın ruh halini de olumsuz etkiliyor camdan engeller.
Düşünüyor Olmanın Farkı
Her ne kadar sadizm kurucusu olduğundan dolayı nefret duygusu ağır bassa da aklıma Sade geliyor. Ölmeden önce söylediklerini hissediyorum içimde. Sapkın düşüncelerinden dolayı 70 yıllık hayatının 29 yılını hapiste geçirdi. Üstüne 12 yıl kadar da akıl hastanesinde yattı Sade. Buna rağmen söylediği bazı şeyler aklımdan hiç çıkmıyor. İnsanın düşünmesiyle hayvanlardan ayrıldığını inanıyor herkes. Bu sayede üstün hale geldi insanlık. Ancak acaba düşünüyor olmanın kötülükleri yok mu? Belki de düşündüğümüz için en aşağılık mahluk olmaya adayız. Ancak yine de düşünmenin büyüsüne kapılıyorum hemen her gün. Sade ise düşünmeyi hep kötü görmeye niyetliydi. Çünkü bilinç ve isteklerin ve hatta arzuların baskılandığına inandı. Günümüzde Sade gibi düşünenlerin sayısı az değil. Buna karşın yine de insanın var olabilmesi için düşünmenin sihri öne çıkıyor.
Merhamet Ağrıları
Mesela ben şimdi, düşündüğüm için sokaklardayım. Merhamet duygusundan kaynaklı ağrılarım var. Ancak eczaneler ilaç bulamıyor bana ve evine dön diyerek uğurluyor her biri. İnsanlara merhametli olmayı öğüt vermemin sakıncalarından bahsedenlerin sayısı da çok. Her gün bitmek bilmeyen arayışlarımın getirdiği ağrılar canımı sıkıyor. Bugünün konusu merhamet oldu, evet. Yarın belki de insanlık, empati, özeleştiri veya mutluluk. İnanın bunu ben bile bilemiyorum.
Eczaneler İlaç Bulamıyor
Bazı yorucu sözlerin arkasından gelen fikirlerimi takip etmeyi çok oldu bırakalı. Gerçi belki de onların beni bıraktığını söyleyebilmem daha doğru olur. Beynimi çok yetersiz görüyor fikirlerim. Bu dar yere sığmaya pek de yanaşmıyor hiçbiri. Belki de çok daha uygun bir vücuda sahip olmalıydım. Okudukça başlayan fikirlerin çarpışması ve yoğunluğunun getirdiği acılar derinleşiyor. Ancak eczaneler ilaç bulamıyor bana ve evine dön diyerek uğurluyor her biri.